Wzorzec FCI nr 57

WYŻEŁ WĘGIERSKI KRÓTKOWŁOSY

(Rövidszörü Magyar Vizsla)

Kraj pochodzenia: Węgry
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.09.2000
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski zdolny do pracy w polu, lesie i wodzie, mający typowe zdolności myśliwskie: doskonały węch, stanowczość w stójce, doskonałe aportowanie i determinację przy trzymaniu się śladu, nawet podczas pływania. Odporny na ekstremalne warunki pogodowe. Przeznaczeniem wyżła węgierskiego krótkowłosego jest bycie doskonałym psem polującym; lęk przed wystrzałem, niechęć do stójki i aportowania oraz pracy w wodzie jest niepożądana. Z powodu jego spokojnej natury i zdolności adaptacyjnych, może być trzymany jako pies domowy.

Klasyfikacja FCI:

• Grupa 7 – Wyżły.
• Sekcja 1 – Wyżły kontynentalne.
• Typ kontynentalny.
• Próby pracy wymagane (próby polowe i wodne).

RYS HISTORYCZNY

Przodkowie węgierskiego Vizsla przybyli do Węgier przez Karpaty z ko- czowniczymi plemionami tamtego regionu. Opisy i ilustracje graficzne dotyczące tej rasy odnaleziono w dokumentach sięgających XIV stule- cia. W wieku XVIII wzrosło jego znaczenie jako psa myśliwskiego. Pod koniec XIX wieku były organizowane na Węgrzech konkursy dla wyżłów, w których Vizsla uczestniczyły z wielkim sukcesem. W tym okresie psy polujące odegrały ważną rolę w rozwoju rasy. Nowoczesny typ hodowli zapoczątkowano w 1920. roku, czego wynikiem było uznanie przez FCI wyżłów węgierskich krótkowłosych w roku 1936.

WYGLĄD OGÓLNY:

Elegancki pies myśliwski średniej wielkości o szlachetnym wyglądzie, z krótką, rudozłotą szatą. Jego raczej lekka, sucha, szczupła budowa ciała uosabia harmonię piękna i siły.

WAŻNE PROPORCJE:

Długość tułowia niewiele przewyższa wzrost w kłębie.
Głębokość klatki piersiowej jest nieznacznie mniejsza od 1/2 wysokości w kłębie.
Kufa jest trochę krótsza od połowy długości głowy.

ZACHOWANIE – TEMPERAMENT:

Żywy, przyjazny, zrównoważony, nie może być agresywny ani bojaźliwy. Łatwy w szkoleniu; niezwykła chęć utrzymywania kontaktu z przewodnikiem w czasie pracy jest jedną z jego głównych zalet, jednak nie może być źle traktowany.

GŁOWA:

Sucha, szlachetna, o dobrych proporcjach.

Mózgoczaszka:

Czaszka: lekko wysklepiona o średniej szerokości z niezbyt głęboką bruzdą sięgającą od umiarkowanie rozwiniętego guza potylicz- nego do czoła. Łuki brwiowe umiarkowanie rozwinięte.

Przełom czołowo-nosowy (stop): umiarkowany.

Trzewioczaszka:

Nos: dobrze rozwinięty i szeroki, z nozdrzami tak rozwartymi jak to tylko możliwe. Kolor wierzchołka nosa harmonizuje w odcieniu z kolorem szaty.

Kufa: tępo zakończona, niespiczasta, z silnymi szczękami, silnie umięśniona. Grzbiet nosa prosty.

Fafle: ciasno przylegające, wargi nie zwisające.

Uzębienie: potężne szczęki z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, górna szczęka dokładnie pokrywa się z żuchwą tworząc kwadrat, 42 zęby.

Policzki: silne, dobrze umięśnione.

Oczy: lekko owalnego kształtu, średniej wielkości, z dobrze przylegającymi powiekami. Brązowe oczy harmonizują z umaszczeniem szaty, preferowane tak ciemne jak to możliwe, o inteligentnym i żywym wyrazie.

Uszy: osadzone niezbyt wysoko i nieco w tyle głowy. Cienkie płaty ucha, długości 3/4 długości części mózgowej czaszki, o kształcie zaokrąglonego V; wiszą blisko policzków.

SZYJA:

Średniej długości, harmonizującej z wyglądem ogólnym. Kark bardzo umięśniony i lekko wygięty. Mocno przylegająca skóra na podgardlu.

TUŁÓW:

Kłąb: wyraźny i umięśniony.

Grzbiet: solidny, silny, dobrze umięśniony, napięty i prosty. Kręgi powinny być dobrze osłonięte mięśniami.

Lędźwie: krótkie i szerokie, proste lub lekko łukowate. Odcinek odgrzbietu do lędźwi dobrze związany.

Zad: szeroki, dobrze umięśniony i dostatecznie długi, lekko ścięty, nachylający się nieznacznie do ogona.

Klatka piersiowa: głęboka i obszerna z dobrze rozwiniętym, umięśnio- nym i umiarkowanie łukowatym przedpiersiem; mostek zachodzący do tyłu tak mocno, jak to możliwe. Mostek i łokieć powinien być na tej samej wysokości. Żebra umiarkowanie wysklepione, ostatnie wygięte do tyłu.

Linia podbrzusza: elegancka, napięta, wygięta w łuk ku tyłowi, brzuch nieznacznie podkasany.

OGON:

Osadzony nieco nisko, silny u nasady, zwężający się ku końcowi, dobrze pokryty gęstą szatą. W krajach, gdzie kopiowanie jest dozwolone, ogon może być skracany do 1/4 naturalnej długości, by uniknąć wypadków w czasie polowania. Jeśli kopiowanie nie jest dozwolone, ogon sięga aż do stawu skokowego i jest sierpowato wygięty w górę. W czasie ruchu noszony poziomo.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie: o mocnym kośćcu, silnie umięśnione. Widziane od przodu są proste i równoległe. Widziane z profilu są pionowe i dob- rze ustawione pod tułowiem.

Barki: długie, pochyłe i płaskie; elastyczne, o silnej i suchej muskulaturze. Dobre kątowanie pomiędzy łopatką a ramieniem; łopatka dobrze związana.
Ramiona: tak długie jak to możliwe. Dobrze umięśnione.
Łokcie: przylegające do tułowia, jednakże nie wygięte ani do wewnątrzani na zewnątrz. Dobre kątowanie pomiędzy ramieniem a przedramieniem.
Przedramiona: długie, proste, wystarczająco umięśnione.

Stawy skokowe: silne, związane.

Nadgarstki: krótkie, tylko lekko pochyłe.

Łapy: koloru ciemnobrązowego, lekko owalne, wystarczająco wygięte, o silnych palcach i mocnych pazurach. Opuszki twarde, jędrne, ciemnoszare. Łapy paralelne w czasie ruchu i w pozycji statycznej.

Kończyny tylne: dobrze ukątowane o silnym kośćcu; widziane od przo- du są proste i równoległe.

Uda: długie, dobrze umięśnione, dobre kątowanie pomiędzy miednicą a udem.

Stawy kolanowe: dobrze ukątowane.

Podudzia: długie, suche, o silnie rozwiniętej muskulaturze, długości niemal równej długości ud. Dobre kątowanie pomiędzy podudziem a śródstopiem.

Stawy skokowe: silne, suche i umięśnione, dobrze opuszczone. Śródstopia: pionowe, krótkie i suche.

Łapy: identyczne jak w kończynach przednich.

CHODY:

Typowy chód to ożywiony, energiczny i lekko kryjący ziemię kłus, elegancki i o dużym zasięgu. W czasie pracy w polu porusza się niewyczerpującym galopem. Grzbiet i linia podbrzusza są ustabilizowane i pozostają w poziomie. Dobre, wysokie noszenie głowy. Kroczenie niepożądane.

OKRYWA WŁOSOWA:

Skóra: ciasno przylegająca, bez fałd, dobrze wybarwiona.

Włos: krótki i gęsty, powinien być szorstki i twardy w dotyku. Na głowie i uszach cieńszy, bardziej aksamitny i krótki. Włos pod ogonem powinien być nieznacznie, lecz niezbyt wiele, dłuższy. Szata powinna pokrywać całe ciało, podbrzusze jest nieco bardziej odkryte. Brak podszerstka.

Umaszczenie: różne odcienie rudego i piaszczystego złota. Skóra nieco ciemniejsza lub w tym samym kolorze. Czerwony, brązowy lub rozjaśniony kolor niepożądany. Mała łata na klatce piersiowej lub podgardlu, o średnicy nie większej niż 5 cm i białe znaczenia na palcach nie stanowią wady. Kolor fafli i obwódek oczu odpowia- da barwie nosa.

WZROST:

Wysokość w kłębie:

• psy: 58 – 64 cm
• suki: 54 – 60 cm

Właściwe proporcje i symetria jest ważniejsza niż wzorcowy wzrost.

WADY:

Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być trak- towane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

Wady dyskwalifikujące:

• Odchylenia w cechach rasowych
• Silne odchylenia od właściwości płci.
• Nietypowa głowa.
• Plamisty (motyli) nos.
• Zwisające lub śliniące się wargi.
• Podwinięte lub zwisające fafle.
• Nadliczbowe zęby poza linią zgryzu; brak jednego lub więcej siekaczy, kła, 2-4 przedtrzonowców, 1-2 zębów trzonowych; więcej niż dwa P1; M3 są ignorowane. Niewidoczne zęby są uznawane za brakujące.
• Rozszczepione podniebienie, zajęcza warga.
• Jasnożółte oczy. Bardzo luźne powieki, wywinięte lub podwinięte.Distichiasis (podwójny rząd rzęs).
• Luźne podgardle.
• Wilcze pazury.
• Bardzo wadliwy chód.
• Nietypowa szata.
• Umaszczenie ciemnobrązowe lub jasnopłowe. Partikolor, niejednoliteumaszczenie. Biała łata na klatce piersiowej o średnicy większej niż5 cm.
• Białe łapy.
• Brak pigmentacji na skórze lub faflach i obwódkach oczu.
• Jakikolwiek typ słabości charakteru.
• Odchylenie większe niż 2 cm powyżej górnego zakresu wzrostuokreślonego przez wzorzec.

UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.